español
 galego
 

One of the keys of my work is the notion of palimpsest, that is, of writing on top of other writing, of dialectics between signs. For palimpsest is a strategy that makes possible to contrast different aspects of the visual experience. To think about working on Vigo means to recognize in this city the most important industrial city Galicia, with all the things that this implies of transport communications, urban structure, presence of a port, etc.

The two pieces which I have prepared are conventiol photographs, descriptive of those aspects, but plastica ''reworked" through "photograms''. Photograms are the traces Ieft by the objects on the photographic paper due to the simple action of light, that is, without the intercession of the camera. When I was making photographs by the docks of the port, the shipyards or the streets of the city, I picked up bits and pieces of waste at random, mechanic pieces out of order, net pieces, a dry starfish... The elements formed certain archaeological remains of a landscape that I tried to interpret, they were remnants of something which had existed and had contributed to shape a reality. But it was not just a documentation of the surface of things, of their external aspect, but to provoke the intersection of before and after, of the still functional and the useless, of the splendour of urban vitality and the melancholy of its humblest clothes.

And so there is a confrontation between the two images; one covers the other with consecutive layers. At the same time the process leaves its own prints: the effects of the oxidation of the photographic emulsion takes us to the same rust which corrodes the pieces of metal found, or the scratches and damage on the surface of the paper are also evidence of the weight of the metal edges of the objects it had to bear. The resulting images constitute therefore another kind of palimpsest which reveals in this case some of the conflicts that they tried to point out.

Joan Fontcuberta



Uno de los ejes de mi trabajo es la noción de palimesto, es decir, de la escritura encima de otra escritura, de dialéctica entre signos. Para mí el palimsesto es una estrategia que permite contraponer distintos aspectos de la exoeriencia visual. Proponerse el tema de Vigo significa reconcer en esta ciudad el reconocer en esta ciudad el con todo lo que conlleva de comunicaciones viarias, de estructura urbana, de presencia portuaria, etc.

Las dos piezas que he preparado son fotografías convencionales, descriptivas de esos aspectos, pero retrabajadas plásticamente mediante "fotogramas". Los fotogramas son las trazas que dejan los objetos sobre el papel fotográfico por la simple acción de la luz, es decir, sin la intersección de la cámara. En el momento de realizar las fotografías por los muelles, los astilleros o las calles de Vigo, iba recogiendo materiales de deshecho, encontrados por azar: piezas mecánicas estropeadas, pedazos de redes, una estrella de mar seca... Estos elementos constituían determinados restos arqueológicos del paisaje que yo intentaba interpretar, vestigios de algo que fue y que había contribuido a configurar una cierta realidad. Pero no se trataba de una simple documentación de la superficie de las cosas, de sus apariencias externas, sino de provocar la intersección del antes y del después, de lo todavía funcional con la melancolía de sus vestigios más humildes.

Hay así una confrontación entre dos imágenes; una oculta a la otra en sucesivo sedimentos. Al tiempo que el proceso imprime sus propriashuellas: los efectos de oxidación de la emulsión fotográfica nos remiten al mismo óxido que corroe los metales hallados, o los rascazos y deterioros de la superficie del papel son también indicios del peso de las márgenes aceradas de los objetos que tuvo que soportar. Las imágenes resultantes constituyen por lo tanto otro tipo de palimsestos, que revelan en este caso algunos de aquellos conflictos que pretendía señalar.

Joan Fontcuberta



Un dos eixes do meu traballo é a noción de palimsesto, é dicir, de escrita enriba doutra escrita, de dialéctica entre signos. Para min o palimsesto é unha estratexia que permite contrapoñer distintos aspectos da experiencia visual. Propoñerse o tema de Vigo significa recoñecer nesta cidade o principal centro industrial en Galicia, con todo o que comporta de comunicacións viarias, de estructura urbana, de presencia portuaria, etc.

As dúas pezas que preparei son fotografías convencionais, descriptivas deses aspectos, pero retraballadas plasticamente mediante "fotogramas''. Os ''fotogramas" son as trazas que deixan os obxectos sobre o papel fotográfico pola simple acción da luz, e dicir, sen a intercesión da cámara. No momento de realizar as fotografías polos peiraos, os estaleiros ou as rúas de Vigo, ía recollendo materiais de refugallo, encontrados por azar: pezas mecánicas estropeadas, anacos de redes, unha estrela de mar seca... Estes elementos constituían determinados restos arqueolóxicos da paisaxe que eu intentaba interpretar, vestixios de algo que foi e que contribuíra a configurar unha certa realidade. Pero non se trataba dunha simple documentación da superficie das cousas, das súas aparencias externas, senón de provocar a intersección do antes e do despois, do aínda funcional co xa inútil, do esplendor da vitalidade cidadá coa melancolía dos seus vestixios máis humildes.

Hai así unha confrontación entre dúas imaxes: unha oculta á outra en sucesivos sedimentos. Ao tempo que o proceso imprime as súas propias pegadas: os efectos de oxidación da emulsión fotográfica remítenos ao óxido mesmo que corroe os metais achados, ou os rabuñazos e deterioros da superficie do papel son tamén indicios do peso das marxes aceiradas dos obxectos que tivo que soportar. As imaxes resultantes constitúen polo tanto outro tipo de palimsestos, que revelan neste caso algúns daqueles conflictos que pretendía sinalar.

Joan Fontcuberta